"अंडं" - लेखक: अँडी वीअर

तुम्ही घरी जात असताना तुमचा मृत्यू झाला.
तो एक मोटार अपघात होता. काही फार विशेष नाही, पण तरीही जीवघेणा होता. तुम्ही तुमच्यामागे पत्नी आणि दोन मुलांना सोडून गेलात. तो एक वेदनाहीन मृत्यू होता. तातडीच्या सेवा देणाऱ्या वैद्यकीय कर्मचाऱ्यांनी तुम्हाला वाचवण्याचा खूप प्रयत्न केला, पण काही उपयोग झाला नाही. तुमचं शरीर इतकं पूर्णपणे छिन्नविछिन्न झालं होतं की तुम्ही जिवंत न राहणंच चांगलं होतं, माझ्यावर विश्वास ठेवा.
https://www.facebook.com/share/p/12LnRg4uzt2/
आणि त्याचवेळी तुमची माझी भेट झाली.
"काय... काय झालं?" तुम्ही विचारलं. "मी कुठे आहे?"
"तुमचा मृत्यू झाला," मी सरळ सांगितलं. शब्दखेळ करण्यात काहीच अर्थ नव्हता.
"एक... एक ट्रक होता आणि त्याने धडक दिली..."
"हो," मी म्हणालो.
"मी... मी मेलो?"
"हो. पण त्याबद्दल वाईट वाटून घेऊ नका. प्रत्येकाला कधी न कधी मरायचंच आहे," मी म्हणालो.
तुम्ही आजूबाजूला पाहिलं. तिथे काहीच नव्हतं. फक्त तुम्ही आणि मी. "हे कोणतं ठिकाण आहे?" तुम्ही विचारलं. "हे मृत्यूत्तर जीवन आहे का?"
"कमी-जास्त प्रमाणात तेच समजा," मी म्हणालो.
"तुम्ही देव आहात का?" तुम्ही विचारलं.
"हो," मी उत्तर दिलं. "मी देव आहे."
"माझी मुलं... माझी पत्नी," तुम्ही म्हणालात.
"त्यांच्याबद्दल काय?"
"त्यांची काळजी घेतली जाईल का?"
"मला हेच आवडतं," मी म्हणालो. "तुमचा नुकताच मृत्यू झाला आहे आणि तुमची मुख्य काळजी तुमच्या कुटुंबाबद्दल आहे. ही खूप चांगली गोष्ट आहे."
तुम्ही माझ्याकडे कुतूहलाने पाहिलं. तुमच्या दृष्टीने, मी देवासारखा दिसत नव्हतो. मी फक्त एखाद्या पुरुषासारखा दिसत होतो. किंवा कदाचित स्त्रीसारखा. एखादी अस्पष्ट अधिकृत व्यक्ती, कदाचित. सर्वशक्तिमान देवापेक्षा एका प्राथमिक शाळेच्या शिक्षकासारखा जास्त वाटत होतो.

"काळजी करू नका," मी म्हणालो. "ते ठीक असतील. तुमची मुलं तुम्हाला प्रत्येक बाबतीत परिपूर्ण म्हणून लक्षात ठेवतील. त्यांना तुमच्याबद्दल तिरस्कार वाटायला वेळच मिळाला नाही. तुमची पत्नी बाहेरून रडेल, पण आतून तिला थोडं बरं वाटेल. खरं तर, तुमचं लग्न तुटत चाललं होतं. तुम्हाला बरं वाटावं म्हणून सांगतो, तिला बरं वाटल्याबद्दल खूप अपराधी वाटेल."
"असं आहे," तुम्ही म्हणालात. "तर आता पुढे काय होईल? मी स्वर्गात किंवा नरकात जाईन की आणखी कुठे?"
"दोन्हीही नाही," मी म्हणालो. "तुमचा पुनर्जन्म होईल."
"अहं," तुम्ही म्हणालात. "म्हणजे हिंदू धर्माचे लोक बरोबर होते,"
"सर्व धर्म आपापल्या परीने बरोबर आहेत," मी म्हणालो. "माझ्यासोबत चाला."
आम्ही त्या रिकाम्या जागेतून चालत असताना तुम्ही माझ्या मागे आलात. "आपण कुठे चाललो आहोत?"
"विशेष कुठेच नाही," मी म्हणालो. "बोलताना चालणं बरं वाटतं."
"तर मग याचा अर्थ काय आहे?" तुम्ही विचारलं. "जेव्हा माझा पुनर्जन्म होईल, तेव्हा मी फक्त एक कोरी पाटी असेल, बरोबर? एक बाळ. त्यामुळे या आयुष्यातले माझे सगळे अनुभव आणि मी जे काही केलं ते काहीच महत्त्वाचं ठरणार नाही."
"असं नाही!" मी म्हणालो. "तुमच्या आत तुमच्या सगळ्या मागच्या जन्मांमधील ज्ञान आणि अनुभव आहेत. फक्त सध्या तुम्हाला ते आठवत नाहीत."
मी चालणं थांबवलं आणि तुमचे खांदे धरले. "तुमचा आत्मा तुमच्या कल्पनेपेक्षाही अधिक भव्य, सुंदर आणि विशाल आहे. मानवी मन तुमच्या अस्तित्वाचा फक्त एक लहानसा भाग सामावू शकतं. जसं की, पाणी गरम आहे की थंड हे पाहण्यासाठी आपण बोट पाण्यात बुडवतो. अगदी तसंच तुम्ही स्वतःचा एक छोटासा भाग त्या शरीरात ठेवता आणि जेव्हा तुम्ही तो परत बाहेर काढता, तेव्हा तुम्हाला त्या शरीराचे सगळे अनुभव मिळतात.
"तुम्ही गेल्या 48 वर्षांपासून एका मानवी शरीरात होता, त्यामुळे तुम्ही अजून नीट पाहिलं नाही आणि तुमच्या प्रचंड जाणीवेचा अनुभव घेतला नाही. जर आपण इथे जास्त वेळ राहिलो, तर तुम्हाला सगळं आठवायला लागेल. पण प्रत्येक जन्माच्या मध्ये असं करण्यात काहीच अर्थ नाही."
"तर मग माझा किती वेळा पुनर्जन्म झाला आहे?"
"अरे खूप वेळा. खूप खूप वेळा. आणि खूप वेगवेगळ्या जन्मांमध्ये." मी म्हणालो. "यावेळी, तुम्ही 540 AD मध्ये चीनमधील एक गरीब शेतकरी मुलगी असाल."
"थांबा, काय?" तुम्ही अडखळत म्हणालात. "तुम्ही मला भूतकाळात पाठवत आहात?"
"होय, तांत्रिकदृष्ट्या तरी. तुम्ही जसा काळ मोजता तसा तो फक्त तुमच्या विश्वात अस्तित्वात आहे. मी जिथून आलो, तिथे गोष्टी वेगळ्या आहेत."
"तुम्ही जिथून आलात म्हणजे?" तुम्ही म्हणालात.
"हो," मी समजावलं. "मी कुठूनतरी आलो. दुसऱ्या कुठूनतरी. आणि माझ्यासारखे आणखी आहेत. मला माहीत आहे की तुम्हाला तिथे कसं आहे हे जाणून घ्यायचं आहे, पण खरं सांगायचं तर तुम्हाला ते समजणार नाही."
"असं आहे," तुम्ही थोडे निराश होऊन म्हणालात. "पण थांबा. जर माझा काळाच्या इतर ठिकाणी पुनर्जन्म होत असेल, तर कधीतरी मी स्वतःशीच भेटलो असण्याची शक्यता पण आहेच ना ?"
"हो नक्की. असं नेहमी होतं. आणि दोन्ही जन्मांना फक्त त्यांच्या स्वतःच्या आयुष्याची जाणीव असल्यामुळे तुम्ही स्वतःलाच भेटत आहात याची जाणीवही नसते."
"तर मग या सगळ्याचा अर्थ काय आहे?"
"खरंच?" मी विचारलं. "खरंच? तुम्ही मला आयुष्याचा अर्थ विचारत आहात? हा प्रश्न थोडा घासून गुळगुळीत झालेला नाही वाटत का ?
"पण हा एक योग्य प्रश्न आहे," तुम्ही आग्रह धरला.
मी तुमच्या डोळ्यात पाहिलं. "आयुष्याचा अर्थ, मी हे संपूर्ण विश्व ज्या कारणासाठी बनवलं, ते म्हणजे तुमची प्रगती व्हावी."

================
मातृभाषेतून शिकूया, प्रगती करूया !
असे आणखी माहितीपूर्ण लेख, व्हीडीओ, ऑडिओ मिळविण्यासाठी आणि मराठीतून शिकण्यासाठी आजच व्हॉट्सअ‍ॅप वर आमचा ग्रुप जॉइन करा. त्यासाठी https://chat.whatsapp.com/C5bE8OR5wYbIkC1sWMqtm4?mode=ac_t
येथे क्लिक करा.
================
"तुम्ही मानवजातीबद्दल बोलत आहात? तुम्हाला आम्हाला प्रगती करताना पाहायचं आहे?"
"नाही, मानवजाती नव्हे ..फक्त तुम्ही. मी हे संपूर्ण विश्व तुमच्यासाठी बनवलं आहे. प्रत्येक नवीन जन्मासोबत तुम्ही वाढता, प्रगती करता आणि एक मोठे आणि महान विचारवंत बनता."
"फक्त मी? बाकी सगळ्यांचं काय?"
"इतर कोणी अस्तित्वातच नाही," मी म्हणालो. "या विश्वात, फक्त तुम्ही आणि मी आहोत."
तुम्ही माझ्याकडे निरखून पाहिलंत. "पण पृथ्वीवरील ते सगळे लोक..."
"ते सगळे तुम्हीच आहात. तुमच्याच वेगवेगळ्या अवतारांमध्ये."
"थांबा. मीच सगळ्यांमध्ये आहे!?"
"होय ! आता तुम्हाला कळत आहे," मी तुम्हाला शाबासकी देत पाठीवर थाप मारली.
"मीच प्रत्येक माणूस आहे जो कधी जगला?"
"किंवा जो कधी यापुढे जगेल, हो."
"मी अब्राहम लिंकन आहे?"
"आणि तुम्ही जॉन विल्क्स बूथ पण आहात," मी पुढे जोडलं.
"मी हिटलर आहे?" तुम्ही हैराण होऊन म्हणालात.
"आणि तुम्ही ते लाखो लोकही आहात ज्यांना त्याने मारलं."
"मी येशू आहे?"
"आणि तुम्ही तो प्रत्येकजण आहात जो त्याच्या मागे गेला."
तुम्ही शांत झालात.
"तुम्ही जेव्हा जेव्हा एखाद्याला त्रास दिला," मी म्हणालो, "तेव्हा तुम्ही स्वतःलाच त्रास दिला होता. तुम्ही केलेली प्रत्येक दयाळूपणाची कृती, तुम्ही स्वतःसाठीच केली आहे. कोणत्याही माणसाने अनुभवलेला प्रत्येक आनंदी आणि दुःखी क्षण, तुमच्याकडून अनुभवला गेला आहे किंवा अनुभवला जाईल."
तुम्ही खूप वेळ विचार केला.
"का?" तुम्ही मला विचारलं. "हे सगळं का करायचं?"
"कारण एके दिवशी, तुम्ही माझ्यासारखे व्हाल. कारण तुम्ही तेच आहात. तुम्ही माझ्यासारखे आहात. तुम्ही माझं बाळ आहात."
"अरे वा," तुम्ही अविश्वासानं म्हणालात. "म्हणजे मी देव आहे?"
"नाही. अजून नाही. सध्या तुम्ही एक भ्रूण आहात. तुम्ही अजूनही वाढत आहात. एकदा तुम्ही काळातील प्रत्येक मानवी जीवन जगलात, की तुम्ही जन्माला येण्याइतके मोठे व्हाल."
"तर हे संपूर्ण विश्व," तुम्ही म्हणालात, "ते फक्त..."
"एक अंडं आहे," मी उत्तर दिलं. "आता तुमच्या पुढच्या जन्माकडे जायची वेळ झाली आहे."
आणि मी तुम्हाला तुमच्या मार्गावर पाठवलं.

लेखक: अँडी वीअर

नेटभेट ई-लर्निंग सोल्युशन्स
मातृभाषेतून शिकूया, प्रगती करूया !

टीम नेटभेट